သင္ခန္းစာတစ္၌ ဘုရားသခင္ကို ယံုၾကည္ႏိုင္ရန္ ဘုရားသခင္၏ အျမင္အတိုင္း ျမင္ဘို႔လိုသည္ဟု သင္ခဲ့ၾကၿပီ။ ဘုရားသခင္၏ အျမင္သာလွ်င္မွန္၍ လူ၏အျမင္သည္ မွားသည္ဟု သင္ခဲ့ရၿပီ။ အဘယ္ေၾကာင့္ လူ႔အျမင္သည္မွား၍ ဘုရားသခင္၏အျမင္မွန္ သည္ဟု ဆိုႏိုင္သနည္း။
အျပစ္သားမ်ားကို တရားစီရင္သူ၊ ျပစ္ဒဏ္ေပးသူသည္ တရားသူႀကီး ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တရားသူႀကီး၏ အျမင္သာလွ်င္ အ ေရးႀကီးသည္။ အျပစ္သားသည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မည္မွ်ပင္အျပစ္ကင္း၍ ဩတၲပ စိတ္ၾကည္လင္ေစကာမူ တရားသူႀကီးက
အျပစ္ရွိသည္ဟု ျမင္ လွ်င္ ျပစ္ဒဏ္ခံရမည္သာ ျဖစ္သည္။
ထို႔နည္းတူ တေလာကလံုးရွိလူသားမ်ားကို တရားစီရင္မည့္သူသည္ ထာဝရဘုရားျဖစ္သည္။ က်မ္းစာ၌ ထာဝရဘုရားသည္ ငါတို႔၏ တရားသူႀကီးျဖစ္ေတာ္မူ၏ ဟုဆိုထားသည္။ (ေဟရွာ ၃၃ း ၂၂) ထို႔ေၾကာင့္ ထာဝရဘုရား၏ အျမင့္ဆံုးအျဖတ္သာလွ်င္ အတည္ျဖစ္၍ အေရး ႀကီးသည္။ မိတ္ေဆြ၏အျမင္သည္ အေရးမႀကီး ေခ်။
ဖန္ဆင္းေသာေၾကာင့္
တရားသူႀကီးသည္ အာဏာရအစိုးရက ခန္႔အပ္ထားသည္ျဖစ္လွ်င္ အဘယ္သူသည္ ဆန္႔က်င္၍ ရသနည္း။ ထာဝရဘုရားကို တရား သူ ႀကီး၌ ခန္႔အပ္ေသာသူသည္ သူကိုယ္တိုင္ပင္ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ ထာဝရဘုရားထက္ႀကီးျမတ္ေသာသူမရွိ။ မိဘသည္ သားသမီးမ်ား အေပၚ၌ ဆံုးမသြန္သင္ႏိုင္သကဲ့သို႔ ထာဝရ ဘုရားလည္း သူဖန္ဆင္းထားေသာ လူသားမ်ား အေပၚ၌ တရားစီရင္ႏိုင္ေသာ အခြင့္ရွိသည္။
မသိေသာ္လည္း
မိတ္ေဆြသည္ တရားသူႀကီးအဖြဲ႕ကို မသိေသာ္လည္း အျပစ္က်ဴးလြန္မိပါက သူတို႔ႏွင့္ရင္ဆိုင္ရမွာ ေသခ်ာေနပါသည္။ သူတို႔၏ တရားစီရင္ျခင္းကို ခံရမည္သာျဖစ္သည္။ ထိုနည္းတူ မိတ္ေဆြအေနျဖင့္ တရားသူႀကီးျဖစ္ေသာ ထာဝရဘုရားကို မသိေသာ္လည္း ဂ႐ုမစိုက္ ေသာ္လည္း တေန႔က်လွ်င္ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္ျခင္းကိုခံရမည္သာ ျဖစ္သည္။ က်မ္းစာက၊
တဖန္တံုပလႅင္ျဖဴႀကီးကိုလည္းေကာင္း၊ ပလႅင္ေပၚမွာ ထိုင္ေတာ္မူေသာသူကိုလည္းေကာင္း ငါျမင္၏။ ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမႀကီးသည္ မ်က္ႏွာေတာ္မွ ေျပးလြင့္၍သူတို႔ေနစရာ အရပ္မရွိ။ ေသလြန္ေသာ သူအႀကီး အငယ္တို႔သည္ ပလႅင္ေတာ္ေရွ႕မွာ ရပ္ေနၾကသည္ကိုငါျမင္၏။ စာေစာင္မ်ားကို ဖြင့္ထား၏။ အသက္စာ ေစာင္တည္းဟူေသာ အျခားတပါးေသာစာေစာင္ကိုလည္း ဖြင့္ေလ၏။ ေသလြန္ေသာ သူတို႔သည္ မိမိတို႔အက်င့္ အတိုင္း စာေစာင္၌ ေရးသားခ်က္မ်ားႏွင့္အညီ တရားစီရင္ျခင္းကို ခံရၾက၏။ (ဗ်ာ၊ ၂၀ း ၁၁၊ ၁၂)
အထက္ပါ တရားစီရင္ျခင္းသည္ ေနာက္ဆံုးေသာအခ်ိန္၌ျဖစ္သည္။ ကမၻာလည္းကုန္၍ လူမ်ားအား လံုးလည္းေသၿပီးမွျဖစ္သည္။ တရားစီရင္ျခင္းခံမည့္သူမ်ားသည္ ေသလြန္ေသာသူမ်ားျဖစ္သည္။ လူထင္မွတ္တတ္ သည္မွာ လူသည္ ေသလွ်င္ျပႆနာကင္း၍ ေအးခ်မ္း မည္ဟု ထင္တတ္သည္။ သို႔ေသာ္ အထက္ပါက်မ္းစာ ကေသၿပီးလွ်င္ အသက္ဝိညာဥ္အတြက္ မၿပီးေသးပါ။
လူသည္ တခါတည္းေသ၍ ထိုေနာက္မွတရားစီရင္ျခင္းကို ခံရသကဲ့သို႔ ... ဟုဆိုထားသည္။ (ေဟ၊ ၉ း ၂၇) ထို႔ေၾကာင့္ လူသည္ ေသလြန္သြားေသာ္လည္း တရားစီရင္ျခင္းခံရဦးမည္သာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေသျခင္းျဖင့္ ျပႆနာမေအးေသးေခ်။ တရားစီရင္ျခင္း ခံရဦး မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႀကိဳတင္သိရွိ ျပင္ဆင္ဘို႔လိုသည္။
မယံုေသာ္လည္း
မိတ္ေဆြအေနျဖင့္ ထာဝရဘုရားကို မိတ္ေဆြ၏ အျပစ္စီရင္မည့္ တရားသူႀကီးအေနျဖင့္ မယံုၾကည္ဘဲ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္။ သို႔ေသာ္ မိတ္ေဆြ၏ မယံုၾကည္ျခင္းျဖင့္ ထာဝရဘုရားသည္ တရားသူႀကီးအျဖစ္မွ ေလွ်ာက်သြားမည္မဟုတ္။ ေနာဧလက္ထက္၌လည္း ထာဝရဘုရားသည္ ေျမႀကီးကို ေရအားျဖင့္ လႊမ္းမိုးျခင္းအားျဖင့္ တရားစီ ရင္မည့္အရာကို ေနာဧအားျဖင့္ သတိေပးေသာ္လည္း ထိုေခတ္ကလူမ်ားသည္ မယံုၾကည္ၾက။ သို႔ေသာ္ သူတို႔မယံုၾကည္ျခင္းျဖင့္ တရားစီရင္ျခင္းကို မတားဆီးႏိုင္ၾက။ ထိုမ ယံုၾကည္သူမ်ားသည္ ေရလႊမ္းမိုးျခင္းအားျဖင့္ ေသေၾကပ်က္စီးရၾကသည္။ (၁ေပ၊ ၃ း ၁၉၊ ၂၀)
ဗာဗုလုန္ႏိုင္ငံကို အုပ္စိုးခဲ့ေသာ ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီးလည္း သူ႔ကိုသူ ခ်ီးေျမာက္၍ ဝါျြကားေသာအခါ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္ ျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္။ လူစင္စစ္မွ တိရစၦာန္စိတ္ဝင္ကာ လူစုထဲက ႏွင္ထုတ္ျခင္း ခံရသည္။ ေကာင္းကင္မွ အသံက အျမင့္ဆံုးေသာ ဘုရားသည္ ေလာကီႏိုင္ငံကို အုပ္စိုး၍ ေပးလိုေသာ သူတို႔အား ေပးေတာ္မူသည္ကို မင္းႀကီးမသိမမွတ္မိကာ လခုနစ္ႏွစ္ပတ္လံုးႏြားကဲ့သို႔ ျမက္စားရမည္ ဟုဆို၏။ (ဒံ၊ ၄ း ၃၂)
ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီးသည္ ဘုရားသခင္စီရင္ျခင္းကို ဝန္ခံၿပီး အသက္ရွင္ေသာ ဘုရားကိုေကာင္းႀကီး ေပး၍၊ ထာဝရအသက္ရွင္ ေတာ္မူေသာ ဘုရားကို ခ်ီးမြမ္းေထာမနာျပဳ၏။ အာဏာေတာ္သည္ ထာဝရအာဏာ ျဖစ္၏။ ႏိုင္ငံေတာ္သည္ ကမၻာအဆက္ဆက္တည္၏။ ေျမႀကီးသားအေပါင္းတို႔သည္ ေရွ႕ေတာ္၌ အဘယ္မွ် မဟုတ္သကဲ့သို႔ျဖစ္ၾက၏။ ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခတို႔၌လည္းေကာင္း၊ ေျမႀကီးသားတို႔၌ လည္းေကာင္း၊ အလိုေတာ္ ရွိသည့္အတိုင္း စီရင္ျပဳျပင္ေတာ္မူ၏။ လက္ေတာ္ကို အဘယ္သူမွ် မဆီးတားႏိုင္။ အဘယ္သို႔ျပဳသနည္းဟု ကိုယ္ ေတာ္ကို ဆိုႏိုင္ေသာသူမရွိ။ ဟု ဘုရားသခင္၏ တန္ခိုးႏွင့္အာဏာေတာ္ကို ဝန္ခံသြားခဲ့ပါသည္။ (ဒံ၊ ၄ း ၃၄ - ၃၅)ေနဗုခဒ္ေနဇာသည္ ထာဝ ရဘုရားသခင္ကို ယံုၾကည္သူမဟုတ္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္၏ တရား စီရင္ျခင္းသည္ သူကဲ့သို႔ေသာ ရွင္ဘုရင္အေပၚ၌လည္း သက္ ေရာက္၍ မျငင္းဆိုႏိုင္ခဲ့ေခ်။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ မိတ္ေ ေဆြႏွင့္ကြ်ႏု္ပ္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ တန္ခိုးႏွင့္အာဏာေတာ္ကို ျငင္းဆို ေတာ္ လွန္ႏိုင္မည္နည္း။
ဘုရားသခင္အျပစ္မတင္မွသာ
ထာဝရဘုရားသည္ တေလာကလံုး၏ တရားသူႀကီးျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထာဝရဘုရား သခင္၏ အျပစ္တင္ျခင္းမခံမွ သာလွ်င္ သက္သာရာရၾကမွာ ျဖစ္သည္။ က်မ္းစာက၊ ထာဝရဘုရား အျပစ္တင္ေတာ္မူျခင္းႏွင့္လြတ္၍ လွည့္စားတတ္ေသာ စိတ္သေဘာႏွင့္ ကင္းစင္ေသာ သူသည္ မဂၤလာရွိ၏ ဟုဆိုထားသည္။ (ဆာ၊ ၃၂ း ၂)
ထို႔ေၾကာင့္ မိတ္ေဆြအပါအဝင္လူသားအားလံုးသည္ မိမိအျမင္၊ အႀကံအားလံုးကို စြန္႔လႊတ္၍ ထာဝရ ဘုရားသခင္၏အျမင္အတိုင္း ျမင္ဘို႔၊ စီရင္ေတာ္မူခ်က္မ်ားကို သိရွိလက္ခံဘို႔လိုသည္။
သင္ခန္းစာ (၁) ေမးခြန္းမ်ာ:
၁။ အျပစ္သားမ်ားကို တရားစီရင္သူသည္ အဘယ္သူနည္း။ -----------------------------------------------------------------------------
၂။ တေလာကလံုးရွိ လူသားမ်ားကို တရားစီရင္မည့္သူသည္ အဘယ္သူနည္း။ ----------------------------------------------------------
၃။ ထာဝရဘုရားသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ လူမ်ားအေပၚ တရားသူႀကီး ျဖစ္သနည္း။ --------------------------------------------------------
၄။ မိတ္ေဆြသည္ တရားသူႀကီးကို မသိေသာ္လည္း တရားစီရင္ျခင္းခံရပါမည္ေလာ။ ---------------------------------------------------
၅။ (ဗ်ာ၊ ၂၀ း ၁၁ - ၁၂)ထဲ၌ မည္သူတို႔ တရားစီရင္ျခင္းခံရၾကသနည္း။ -----------------------------------------------------------------
၆။ လူသည္ ေသၿပီးေနာက္ မည္သည့္အရာခံရဦးမည္နည္း။ -----------------------------------------------------------------------------
၇။ ေနာဧေခတ္လူမ်ားသည္ ထာဝရဘုရားကို မယံုေသာ္လည္း ေရလႊမ္းမိုးခံရပါသေလာ။ ------------------------------------------------
၈။ ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီးကို မည္သူက တိရစၦာန္ကဲ့သို႔ျဖစ္ေအာင္ တရားစီရင္သနည္း။ ---------------------------------------------------
၉။ ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီးသည္ မည္သူ၏ အုပ္စိုးျခင္းတန္ခိုးအာဏာကို ဝန္ခံလာသနည္း။ -----------------------------------------------
၁၀။ မိတ္ေဆြ၊ ထာဝရဘုရား၏တန္ခိုးႏွင့္ အာဏာတရားစီရင္ျခင္းကို ဝန္ခံပါသလား။ ------------------------------------------------------
No comments:
Post a Comment